Μια Συνηθισμένη Μέρα …

Και όμως, μια συνηθισμένη μέρα δεν είναι για όλα τα παιδιά η ίδια!
Τα περισσότερα, κάθε πρωί ξυπνάνε για να πάνε στο σχολείο τους. Υπάρχουν όμως και κάποια παιδιά, που βιώνουν μία άλλη πραγματικότητα, όπως εκείνα που φιλοξενούνται στον Ξενώνα μας…
To πρωινό τους ξύπνημα σηματοδοτεί την αρχή μίας ακόμη μέρας, Γεμάτη πάλη για τη Ζωή!!

Ποια είναι η καθημερινότητά τους; Η επίπονη διαδικασία της αιμοκάθαρσης,  ιατρικές εξετάσεις, το μηχάνημα της καρδιάς, η προσοχή τόσο της σωματικής τους ακεραιότητας όσο και της διατροφής τους… Τα παιδιά της «ηλιαχτίδα» ζουν μονίμως προσέχοντας…! Πώς όμως μπορούν να ζήσουν μία γεμάτη παιδική ηλικία, «προσέχοντας»; Τι απολαύσεις και χαρές απολαμβάνουν;

Για πολλά χρόνια δυστυχώς καμία…

Ας σκεφτούμε ένα παιδί που δεν μπορεί να παίξει, να τρέξει, να έρθει σε επαφή με τους φίλους του, να πάει σχολείο, να φάει ό,τι επιθυμεί… Απλές καθημερινές δραστηριότητες, που εμείς τις θεωρούμε δεδομένες….
Ένα παιδί, που η μόνη βόλτα του, είναι η διαδρομή προς το Νοσοκομείο… και αυτό, γιατί περιμένει ένα μόσχευμα, χρόνο με το χρόνο, που θα του δώσει Ζωή, Χαμόγελα, Ελπίδα…

Και ας αναλογιστούμε…

Εάν ξέραμε περισσότερα για τη Δωρεά Οργάνων…
Εάν δεν υπήρχαν οι φόβοι και οι προκαταλήψεις που δηλητηριάζουν αυτήν την ύψιστη μορφή εθελοντικής προσφοράς και αλτρουισμού…
Εάν υπήρχε περισσότερη ενημέρωση για το θέμα…
Εάν υπήρχαν περισσότεροι Δωρητές και Δότες…

… δεν θα ζούσαν περισσότερα παιδιά ευτυχισμένα παιδικά χρόνια…;