H 21η Μαρτίου, έχει καθιερωθεί ως ημέρα εορτής κατά των φυλετικών διακρίσεων.
Δυστυχώς, πολλοί συνάνθρωποί μας σε όλον τον κόσμο, γίνονται καθημερινά αποδέκτες ρατσιστικών διαθέσεων, συμπεριφορών και επιθέσεων. Οι αφορμές, πολλές… Το χρώμα του δέρματος, τα χαρακτηριστικά του προσώπου, η προσωπικότητα ενός ανθρώπου, οι αναπηρίες, ζητήματα θρησκείας, η εθνικότητα, καθώς και άλλα, συνιστούν λίγα από τα πιο συχνά και συνήθη παραδείγματα βίωσης ρατσισμού.
Διακρίσεις μπορεί να συναντήσει κάθε άνθρωπος στη ζωή του, με διαφορετικούς συνανθρώπους του, σε διαφορετικά περιβάλλοντα και καταστάσεις. Ο ρατσισμός, δυστυχώς, δε γνωρίζει σύνορα και περιορισμούς. Ένα παιδί στο σχολείο, ένας ενήλικος στο χώρο εργασίας του, μπορεί ανά πάσα στιγμή να πέσει θύμα, αυτής της ανελέητης απειλής, που διαιωνίζεται και διογκώνεται καιρό με τον καιρό…
Καθένας από εμάς, που είμαστε και θέλουμε να ονομαζόμαστε Άνθρωποι, χρειάζεται να θυμάται πως όλοι μας, έχουμε μία κοινή θέση αφετηρίας, όλοι είμαστε ίσοι, με ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες στη ζωή μας, ανεξάρτητα από την θεωρούμενη «προικισμένη» ή μη, φύση του καθενός. Άλλωστε, αυτό που μας ενώνει είναι ότι όλοι είμαστε διαφορετικοί…
Δική μας προσπάθεια, είναι να αποδεχτούμε και να αγκαλιάσουμε το διαφορετικό, αυτό που μας μοιάζει παράταιρο, αυτό που το βλέπουμε σαν ξένο και μακρινό… Εκείνο που ίσως μας τρομάζει και μας συγκλονίζει εν τέλει μέσα στη διαφορετικότητα του άλλου, είναι ότι εκεί, σε αυτό το σημείο, συναντάμε τον εαυτό μας… Αυτό το κομμάτι που μας δυσκολεύει και δεν θέλουμε να αποδεχτούμε… Και όλα ξεκινούν από εκεί… Πώς θα μπορέσουμε να αποδεχτούμε τον Άλλο, όταν εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε συμφιλιωθεί με τον ίδιο μας τον Εαυτό;
Γι’ αυτό, τη σημερινή μέρα, ας κάνουμε τη δική μας αυτοκριτική, ας γνωρίσουμε καλύτερα το βαθύτερό μας κομμάτι ψυχής, πριν προλάβουμε να κατηγορήσουμε, να χλευάσουμε, να υποτιμήσουμε τον Διπλανό μας… τον Συνάνθρωπό μας… τον Εαυτό μας…
|