Αγαπητοί φίλοι,
Καθημερινά τραγικά γεγονότα συμβαίνουν στη χώρα μας με θύμα…το Παιδί!
Γιατί όμως;
Αναρωτηθήκαμε ποτέ τι συμβαίνει στην πόρτα του διπλανού μας;
Ενεργήσαμε όταν ακούσαμε ή παρατηρήσαμε κάτι περίεργο;
Εμπιστευόμαστε απόλυτα τους χώρους στους οποίους στέλνουμε δυστυχισμένα παιδιά και τους ανθρώπους που τα προσέχουν;
Κι όμως, η δομή όπου συνέβη το τελευταίο γεγονός στην πόλη μας, ήταν ένας χώρος όπου εγώ προσωπικά κάποτε, έμπαινα πολύ συχνά από το 1973 έως το 2008.
Θα αναρωτηθείτε, τι έκανα εκεί…;
Το 1973 ήρθα στη Νέα Σμύρνη για πρώτη φορά και άνοιξα ένα Κέντρο Ξένων Γλωσσών.
Η πρώτη μου κίνηση ήταν να στείλω μια επιστολή στη δομή αυτή και στον Άγιο Ανδρέα και να αναφέρω ότι μπορούν από την πρώτη μέρα κιόλας, να φέρουν όλα τα φιλοξενούμενα παιδιά τους και οι δύο δομές εντελώς δωρεάν.
Αυτά τα αναφέρω, όχι για να μου πείτε «μπράβο», αλλά για να καταλάβετε ότι η σημερινή κατάσταση, δεν έχει καμία σχέση με το περιβάλλον και τις προσπάθειες που γίνονταν εκείνη την εποχή για τα φιλοξενούμενα παιδιά.
Επισκεπτόμουν με τους καθηγητές συναδέλφους του Κέντρου μας πολύ συχνά τη δομή, οργανώνοντας γιορτές, Χριστούγεννα, Πάσχα, ομιλίες και κάθε τι που προσέφερε ευχαρίστηση και γαλήνη στις παιδικές αυτές ψυχές.
Τα παιδιά που φιλοξενούντο τότε ήταν 27 στον αριθμό στην εν λόγω δομή και 18 στον Άγιο Ανδρέα.
Όλα ήταν… δικά μας παιδιά! Πρόβλημα κανένα. Χρόνια ζήσαμε αυτή την όμορφη κατάσταση.
Τι συνέβη τώρα; Δεν μπορώ να το εξηγήσω.
Το 2008 έκλεισε η επιχείρησή μου, αλλά εμείς δεν επρόκειτο να αφήσουμε τα παιδιά χωρίς βοήθεια.
Κάτι είχε αλλάξει όμως, την περίοδο εκείνη στο Συμβούλιο και με τον τρόπο τους… μας απομάκρυναν.
Και τώρα…καμαρώνουμε τα αποτελέσματα!!!
Αν πράγματι τα παιδιά είναι μόλις 12, όπως άκουσα στην τηλεόραση, θα πει ότι δυστυχώς η δομή έχει πλήρως εγκαταλειφθεί.
Ας ασχοληθούμε, λοιπόν, όλοι εμείς οι Νέο-Σμυρνιώτες, βοηθώντας τη δομή να επανέλθει στο σκοπό που θα έπρεπε να έχει:
Την Αγάπη και την ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ των παιδιών που φιλοξενεί!!!
Είναι ιερή υποχρέωση όλων μας!!!
